یکی از روش‌های تولید قطعات پلاستیکی از نوع ترسوپلاست قالب‌گیری تزریقی است. ماشین‌های مورد استفاده در ایـن روش‌های ترزیقی پلاستیک هستند.این ماشی‌ها شامل محفظه حرارت‌دهی بوده که توسط المـنت‌های حرارتی دربرگرفته شده‌اند.مـواد پس از عـبور از این محفظه در اثر گرم شدن نرم شده توسط پیستونی به داخل قالب هدایت می‌شوند و در آنجا فرم محفظه و سنبه قالب را به خود می‌گیرند.قالب باید در حرارتی کمتر از حرارت ذوب مواد نگه داشته شـود تا مواد فرم گرفته،سفت و سرد شوند.خنک کاری قالب با عبور جریان آب حول محفظه و سنبه صورت می‌گیرد.پس از بسته شدن مواد،قالب باز شده و قطعه توسط«سیستم بیرون انداز»خارج شـوند.
قالب های تزریق پلاستیک
از آنجایی که برای تولید انبوه برخی قطعات پلاستیکی از جمله قالب های تولید سنگ مصنوعی ناگزیر به طراحی و ساخت قالب‌های تزریق هستیم،در اینجا به شرح مختصری از ساخت این قـالب‌ها مـی‌پردازیم.آنچه در ساخت (به تصویر صفحه مراجعه شود) قالب‌های تزریق حائز اهمیت است ایجاد فرم محصول در محفظه (CAVTTY) و سنبه (CORE) است که معمولا جنس این دو قطعه قالب از فولاد سخت شده می‌باشد.بـه کـمک روش‌های متداول ماشین‌کاری معمولا می‌توان فرم محصول را به طریق ساده‌تری روی سنبه قالب‌گیری پیاده کرد ولی ماشین‌کاری فرم حفره مخصوصا اگر محصول دارای فرم پیچیده‌ای باشد به سادگی امکان‌پذیری نـیست.هـرگاه مـحصول دارای فرمی پیچیده باشد.فـرم حـفره مـوردنظر را می‌توان علاوه بر روش‌های مختلف به کمک EDM;Electrical-) (Dischage Machining ماشین‌کاری به روش تخلیه الکتریکی با ماشین‌های اسپارک بدست آورد.
در روش EDM عموما ابزار یک الکـترود مـسی اسـت،که فرم عکس یا به عبارتی منفی فـرم حـفره موردنظر است.در این ماشین ابزار و قطعه کار در مداری ساده قرار می‌گیرند.با بسته شدن کلید،جریان مستقیم در کل مـدار بـرقرار مـی‌گردد و به دلیل آنکه بین ابزار
(الکترود)و قطعه کار فاصله‌ای وجود دارد که با غوطه‌ور کردن آن‌ها در دی الکتریکی مانند نفت فضای خالی بین این دو بـا یـک سـیال غیر هادی پر شده است لذا امکان برقراری جریان بین الکترود و قطعه کـار بـه وجود نیامده و (به تصویر صفحه مراجعه شود) ناگزیر جرقه‌ای بین آن‌ها روی می‌دهد که در نتیجه آن حفره ظـریفی بـر روی ایـن قطعات ایجاد می‌شود.
با تکرار روشن و خاموش شدن کلید مدار و ایجاد جـرقه‌های دیـگر مـواد بیشتری از سطح قطعه کار زدوده می‌شود و به تدریج حفره‌ای با فرم منفی فرم الکترود در آن ایـجاد مـی‌گردد. مـیزان زدودن مواد از قطعه کار به مراتب بارها بیشتر از سایش الکترود است.
همان‌طوری که اشاره شـد مـاشین کاری و ایجاد فرم‌های پیچیده به عنوان نیمه مثبت غالبا ساده‌تر از ایجاد حفره‌های پیـچیده در قـطعات فـلزی می‌باشد.در روش EDM نیز ابتدا منفی فرم پیچیده حفره به صورت برجسته از مس ساخته مـی‌شود و سـپس در ماشین اسپارک به عنوان الکترود جهت ساخت حفره در قطعه کار به کار گـرفته مـی‌شود.حـال اگر فرم حفره به گونه‌ای باشد که ماشین کاری حتی منفی فرم آن به صـورت بـرجسته بر روی الکترود امکان‌پذیر نباشد در آن صورت الکترود را می‌توان به روش الکتروفرمینگ ELECTROLITIC DEF) (OSITION تهیه کرد.
در ایـن شـیوه ابـتدا مدلی از فرم موردنظر از موادی نظیر آرالدیت ساخته می‌شود و پس از چربی‌گیری با قرار دادن در محلول نیترات نقره آمـونیاکی و مـحلول نـمک راشل در نیترات نقره و در نتیجه رسوب نقره بر روی آن مدل هادی جریان الکتریسیته مـی‌گردد و در نـهایت با قرار دادن آن در مجموعه‌ای مطابق شکل(3)ذرات مس به تدریج از روی آن بر روی مدل‌های قرار گرفته در کاتد مـی‌نشیند و در انـتها قطعه‌ای که پوسته خارجی آن از مس پوشیده شده با فرم موردنظر به دسـت مـی‌آید.این قطعه مسی به عنوان الکترود در روش EDM بـه کـار مـی‌رود.
در نتیجه این زنجیره تولید می‌توان قطعات پلاسـتیکی از نـوع ترموپلاست را با هر فرم پیچیده به صورت انبوه تولید کرد.
در انتها تاکید مـی‌کنیم کـه زنجیره تولید معرفی شده فـقط یـک شاخه از روشـ‌های تـولید انـبوه قطعات پلاستیکی است.
